.

اختلال روانی الگویی از علائم رفتاری یا روانی است که تاثیر بسزایی بر زمینه های مختلف زندگی فرد می گذارد. این اختلالات برای شخصی که این علائم را تجربه می کند پریشانی ایجاد می کند.

در تمام اختلالات روانی افراد دچار رنج و پریشانی فراوانی می شوند، همین رنج و پریشانی است که فرد را به سمت درمان می کشد. درمان ‌های اختلالات روانی خود به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند اعم از دارو درمانی و روان درمانی که در مواقع حاد از دارو درمانی در کنار روان درمانی استفاده می کنند.

فرض اصلی روانکاوی بر این باور استوار است که همه افراد دارای افکار، احساسات، خواسته ها و خاطرات ناخودآگاه می باشند. هدف از این نوع روان درمانی، آگاهی فرد نسبت به ناخودآگاه خویش و رهایی از احساسات و تجربیات سرکوب شده است. این طور فرض می شود که یادآوری و بازگرداندن تعارض ها و هیجان های ناخودآگاه به حیطه آگاهی، موجب از بین رفتن ضرورت کاربرد دفاع های روانی و در نتیجه بهبود یافتن اختلال است. تکیه این رویکرد بر اختلال روانی مبتنی بر وجود تعارض های ناخودآگاه است که معمولا از دوران کودکی نشات می گیرد. و بر پایه مکانیسم های دفاعی، برای حل و فصل اضطراب قرار دارد که ناشی از تکانه ها و هیجان های واپس رانده شده است.

https://tarjomic.com/dic/Psychological disorder/all
https://iraniantranslate.com/dictionary/english-persian-tran...